Albert Einstein’s Advice to His Son

source http://www.brainpickings.org/2013/06/14/einstein-letter-to-son/

 The Secret to Learning Anything: Albert Einstein’s Advice to His Son

by Maria Popova
 

“That is the way to learn the most, that when you are doing something with such enjoyment that you don’t notice that the time passes.”

With Father’s Day around the corner, here comes a fine addition to history’s greatest letters of fatherly advice from none other than Albert Einstein — brilliant physicist, proponent of peace, debater of science and spirituality, champion of kindness — who was no stranger to dispensing epistolary empowerment to young minds.
In 1915, aged thirty-six, Einstein was living in wartorn Berlin, while his estranged wife, Mileva, and their two sons, Hans Albert Einstein and Eduard “Tete” Einstein, lived in comparatively safe Vienna. On November 4 of that year, having just completed the two-page masterpiece that would catapult him into international celebrity and historical glory, his theory of general relativity, Einstein sent 11-year-old Hans Albert the following letter, found in Posterity: Letters of Great Americans to Their Children (public library) — the same wonderful anthology that gave us some of history’s greatest motherly advice, Benjamin Rush’s wisdom on travel and life, and Sherwood Anderson’s counsel on the creative life. Einstein, who takes palpable pride in his intellectual accomplishments, speaks to the rhythms of creative absorption as the fuel for the internal engine of learning:

My dear Albert,
Yesterday I received your dear letter and was very happy with it. I was already afraid you wouldn’t write to me at all any more. You told me when I was in Zurich, that it is awkward for you when I come to Zurich. Therefore I think it is better if we get together in a different place, where nobody will interfere with our comfort. I will in any case urge that each year we spend a whole month together, so that you see that you have a father who is fond of you and who loves you. You can also learn many good and beautiful things from me, something another cannot as easily offer you. What I have achieved through such a lot of strenuous work shall not only be there for strangers but especially for my own boys. These days I have completed one of the most beautiful works of my life, when you are bigger, I will tell you about it.
I am very pleased that you find joy with the piano. This and carpentry are in my opinion for your age the best pursuits, better even than school. Because those are things which fit a young person such as you very well. Mainly play the things on the piano which please you, even if the teacher does not assign those. That is the way to learn the most, that when you are doing something with such enjoyment that you don’t notice that the time passes. I am sometimes so wrapped up in my work that I forget about the noon meal. . . .
Be with Tete kissed by your
Papa.
Regards to Mama.

.
Complement with more timeless advice from famous dads, including Ted Hughes, Charles Dickens, F. Scott Fitzgerald, Sherwood Anderson, John Steinbeck, and much more wisdom found in Posterity.
Donating = Loving
Bringing you (ad-free) Brain Pickings takes hundreds of hours each month. If you find any joy and stimulation here, please consider becoming a Supporting Member with a recurring monthly donation of your choosing, between a cup of tea and a good dinner:

Pleasure

According to John Stuart Mill’s qualitative distinction among pleasures, Intellectual pleasures are inherently higher than sensual pleasures
ልክ እኮ እንዲህ እንደ ማለት ነው it is better to be Socrates dissatisfied than a fool satisfied.
ባጠቃላይ ከስሜት ደስታ ይልቅ የእውቀት ደስታ ይበልጣል ወይንም ሳያውቁ ከሚደሰቱ ይልቅ እያወቁ መከፋት ይሻላል ማለት ነው፡፡
ወይንም ደግሞ በግልፅ አነጋገር እንደ እኔ አይነቱ ደንቆሮ ከሚደሰት ሶቅራጥስ ቢከፋው ይሻላል ነው ምክኒያቱም እኔ ተደሰትኩ አልተደሰትኩ ምንም አልፈይድም ሶቅራጥስ ወይንም እንደ ሶቅራጥስ አይነቱ ግና በመከፋት ውስጥም ሁኖ በስቃይ ውስጥም ሁኖ ባይመቸውም እንኳን አንዳች ጥልቅ እውቀትን ያፈልቃል ለማለት ነው….

ልዴት

እማይጠዲያው ሰው ታውቃላችሁ….ለምን እንዲያልጠዲያውስ ታውቃላችሁ? ለነገሩ ፊት አይቶ መበየን ለምዶብንይ…እምናየው ክፉ ፊት ሁሉ ውስጡን ዴስተኛ ሊሆን ይችላል….ለሰው መኖር ያው እጣ ክፍላችን ይመስል አብዝሀው ኢጦቢያዊ የራሱን ትቶ በምን ይሉኛል ለሌላው ይኖራል…እንዴው ዛዲያ ግርም አይላችሁም…? ለነገሩ ቢላችሁ ባይላችሁ እኔ ምን አገባኝ እንዴው ወጉን ነውይ….
እና እኔ ዛሬ አልጠዲያኝም ፊቴ እንደው እንደ አንዳይ ቅጭም ብሎ ሰው አላናግር አልስቅ አይገርመኝ አይዴንቀኝ በቃ እንዴው ዝም ብዬ ፊቴን አጨናብሬ እንዴ ንፍጣም በግ ጢግ ጢጉን ጥላ ጥላውን ስሄዲ ነው የዋልሁት….ዛዲያ ግርም አይላችሁም?....ለነገሩ ቢላችሁ ባይላችሁ እኔ ምን አገባኝ እንዴው ወጉን ነውይ….
ሰሞኑን ዴሞ የክቡር እምክቡራን እየሱስ ልዴት ነው አሉ…በኛ በይህ እንኳን ገና አንዲ 12 ቀን ይቀረዋል ነጮቹ ግና ልዴቱን በማክበር ላይ ናቸው….በነሱ እንግዲህ እየሱስ 2015 ያህል አመት አስቆጠረ ማለት ነው መሰለኝ...እንጃ..በኛ ዴሞ ገና 2007 አመት እየሞላው ነው…አንዲ ሰው እንዴት ግን ሁለት እድሜ ይኖረዋል…ያው እንግዲህ እንዴሰው ካወጋነው እንዴሰው ተገልጦም ነበረ ሀሉን ዘንዲያ ነው እንዴ ሰው እንኳን አደረሰህ ልል የወዴድሁ…..እባክህ እስቲ ልዴትህን ምክንያት በማዲረግ ….ወዲህ ሰሙኑን እንዴው እንዴ ወፍ ብርርርር ብላ የጠፋይብንን ሂሊኮፍተር አስመልስልን..ተያ በኋላም በያመቱ ተልደትህ ጋር ዴርበን ኢሊኮፍተር ባንሰራም የኢሊኮፍተር ባዕል አብረን ስናከብር እንውላለን…..እና ልዴትህ የሰላም የዴስታ እና የብልፅግና ይሁንልህ (ወዴት እንደምትበለፅግ ባላቅም!)….
ልጄ ሆይ ወዴት አለህ ማለትህን ትተሀል አልተውህም ግን አየሱስ?....ካልተውህ ችግር አለ ማለት ነውይ…እንዴው ሀንተ በላይ ባላቅም ቅሉ በዚች በሰጠኸኝ ቅል በምታክል አናቴ ሳሰላው ግዜልህ ……አምላክ ሁነህ ሁሉን አዋቂ ሁሉን አድራጊ ሳለህ እንደማያውቅ ሁነህ መጠየቅህ ግራ ይገባኛል፡፡ ወዲህ ዴሞ ላንተ ጠበቃ ነን የሚሉ የኔ ቢጤ ሰው ሁነው ሳለ ስላንተ ገና ስተነፍስ ዘለው ሊያንቁኝ እሚዴርሱ ብዙ ናቸው….ግና ሳስበው ሳስበውልህ አንተ አምላክ ነህና ጀሌና ጀለስ እንዲሁም እንዴ መንግስት ጠባቂ ታጣቂ እንዴማያስፈልግህ ተረዳሁ….
እረ እዲያ ብቻ አንተ ይመችህ እኔንም ግን ተመቸኝ አሉ…..ይሄው ዛሬ እንኳን በልዴት ቀንህ ፊቴን ሳይጠዲያው ዋለ…እረ እንዴው በዚች ምዲር ሁሌም ጠድቶኝ አያውቅ እማምላክን….የዛሬው ባሰይ…እና በልዴት ቀንህ እንዴት ነው እኔ ዲህነት አንቆ ይዞኝ ፖስት ካርዲ ባልክልህ አንተ አሰዲልኝም….እረ ስዴዲልኝ ግዲ የለህም ዛዲያ ከዶላር ጋር ይሁን !!

እየተርገበገቡ ይሆን ወይስ ሁሉም ተማክረው አምፀዋል!?

በስንታየሁ (ካሌብ) አለማየሁ

ትናትና ወደ ብሄራዊ አካባቢ ስሄድ….ብሄራዊ ባንክ ፣ ክቡ ባንክ ወይም ወርቃማው ባንክ እየተባለ የሚጠራው ባንክ ፊት ለፊት ስደርስ የሆነ ነገር አይኔን ያዝ አደረገው….ባንኩ ፊት ለፊት የተሰቀሉ ሁለት ባንዲራዎች አሉ….አንዱ የራሱ የባንኩ ሰማያዊ አስተኔ ባንዲራ ነው….አንዱ ግን የኢትዮጲያ ባለኮከቡ (ድንቄም ባለኮከብ!) ባንዲራ ነው፡፡……

እዛ አካባቢ ያለው ነፋስ መቸም አይደለም በገመድ የተንጠለጠለችን ባንዲራ በሰው ገላ ላይ ያለን ልብስ ለማውለቅ ይፈታተናል…..ያች የኢትዮጲያ ባንዲራ ግን ወይ ንቅንቅ እቴ አንገቷን ደፍታ (አንገት አላት ግን?) እንደ ጨርቅ ለወጉ እንኳን በነፋስ ወዲያና ወዲህ ሳትንቀሳቀስ ….ደሞ ጨርቅ አልክ በሉና አሸባሪ በሉኝ አሉ…ባንዲራ የትኛውም ሀገር እስከዛሬ እሚሰራው ከጨርቅ ነው…የድንጋይ ወይንም የብረት ባንዲራ አይቼ አላውቅም….ነገር ግን ጨርቅነቱን ይጥል ዘንድ ከተራ ቁራጭ እራፊነት ይድን ዘንድ ደማችንን ፣ ወኔያችንን ፣ ራዕያችንንና ብልፅግናችንን ጠቅልለንበታል ከዚህ አንፃር ነው እንግዲህ ባንዲራ ከጨርቅነት የሚያመልጠው፡፡

እናም ያች የጦቢያ ባንዲራ ነፋስ ባጠገቧ ሲያልፍ ባላየ ላሽ አላለችላችሁም….ባንዲራ በመርገብገብ ብዛት የሆነ አስፈሪ ሞገድ ይፈጥር ነበረ እኮ!! ወይኔ ነፋስ ባልጠፋበት ሀገር በባንዲራም እስቲ የነ ነበረ ሀገር ልንባል ነው!!.....እረ ምን አለመውለብለብ ብቻ መልኳ እራሱ ጠፍቶ ከወርቃማ ባንክ ፊት ለፊት አረንጓዴ ቢጫ ቀይ እሚሉት ከለር ምን ይሰራል የተባለ ይመስል…..ከአቧራው ብዛት የተነሳ ይመስለኛል እንደ አይጥማ አይነት ከለርም ተጎናፅፋለች!.......ያች የሀገር ምልክት ፣ ያች ጀግኖች የተዋደቁላት ገለመሌ ብለን እምንለፍፍላት ጨርቃችን እጅጉን ተበሳቁላለች…….

በቃ ሳያት አንጀቴ ልውስ አለ..ሆዴ ተሸበረ….አንድ እማውቃት ምስኪን ሴት ተበድላ መንገድ ዳር አፈር ጎርሳ አፈር ልሳ ያየኋት ያህልም አዘንኩ…..እንባም ተናነቀኝ መንገድ ላይ ተገትሬ ቀረሁ…

ምን ተበድላ ይሆን ስል አሰብኩ…..ባንዲራ ይበደላል እንዴ ይለኛል ሌላኛው እኔ…..ቀላል ይበደላል….ከራሴው ጋር ጭቅጭቅ…ንትርክ ገጠምኩ…

ባንዲራ ለካ ያኮርፋል…..ካከረፈ ደሞ አውሎ ነፋስም ምንም አያርገበግበውም….ሰው ትንሽ በነፋስ አይነቃነቅም ይቅርታ ሰው አልኩ እንዴ….ለነገሩ ባንዲራ ሰው ማለት እኮ ነው ያውም ግብዳ ሰው…. ሶስት አይነት ቀለም የተቀባ ሀገርን የወከለ በነፋስ ተርገብጋቢ ሰው …..

ይሄ አካል ነው እንግዲህ የተሰቀለበት ብረት ላይ ስእል መስሎ ፣ ክንፉን የተመታ አሞራ የተገነጠለ ክንፉን ትቶት ሄዶ…ተንጠልጥሎ የቀረ ግዑዝ አካል መስሎ ያየሁት…..

ግን ባንዲራ ለምን አኮረፈ አንልም?…..ይመስለኛል ወክለኸናል ያልነው ህዝብ ስንዋሽ ፣ ስናጭበረብር ፣ ሀገር ስንክድ (ያው የሰሞኑን ኢሊኮፍተር ምሳሌ መጥቀስ ይቻላል ) ፣ ሙስና ስናረግዝ ስንወልድ ኮትኩተን ስናሳድግ ፣ ጀግንነት ከደጃችን አይደለም ከውስጣችን ሲመክን ፣ አንዴ የኢሊሙናቴ አንዴ የአንበሳ ምናምን እየሳልን የስእል ደብተር ስናረገው……በነዚህና በሌሎች ባልተጠቀሱ እልፍ አእላፍ ምክኒያቶች ባንዲራው ያኮረፈ ይመስለኛል፡፡

እኔ እግር ጥሎኝ አንዱን ባንዲራ አየሁ…እስቲ በየትምህርት ቤታችሁ በየመስሪያ ቤታችሁ በየሆቴሉ የተሰቀሉትን ልብ እንበል ጎበዝ እየተርገበገቡ ይሆን ወይስ ሁሉም ተማክረው አምፀዋል!?.......ለነገሩ የቤተ መንግስቷ ከተርገበገበች ሀገር ለመወከል ትበቃለች መሰለኝ!! 

ኢትዮጵኛ

ምን እንደናፈቀኝ ታውቃላችሁ ኢትዮጲያዊነት…..

አዎ እድግመዋለሁ ኢትዮጲያዊነት……አቤት አዳሜ ይሄኔ ገና እንዲህ እሚል ቃል ሲሰማ…..ኤኤኤጭ ደሞ ጀመረው እንግዲህ ፖለቲካ ሊያወራ እሚል ይኖራል….እኔ ግን በፍፁም ፖለቲካ አይደለም እማወራው…..ኢትዮጵኛ ነገር እንኑር ነው…..

ኢትዮጵኛ ማለት ምን ማለት ነው……እንደ አለማቀፍ እያሰብን እንደ ኢትዮጵያ መኖር (በእርግጥ ኢትዮጵያ ውስጥ ተሁኖ እንደ አሜሪካ ልኑርስ ቢባል እንዴት ይቻላል!) ፣ ከምንም በላይና ከምንም በፊት ስለ ኢትዮጵያ ማወቅና ለማወቅ መፈለግ ያስፈልጋል….ዛሬ ስለ ኢትዮጵያ ከማወቅና ከማንበብ ይልቅ ስለ ኦባማ ስልጣን መልቀቅ አለመልቀቅ እሚጨንቀን ወይንም በቃ ስለነሱ ማውራት ስልጣኔ መስሎ እሚታየን ጥቂት አይደለንም ……ስለነባራዊ ሀቅና ኑሯችን ከማውጋት ይልቅ ስለስፖርት ማውራት ደስ ይለናል……አለም አቀፍ እውቀትን እንደው የእውነት በትክክለኛው ጊዜ መረጃ ከጨበጥን እሰየው ነው…….ነገር ግን ቅድሚያ ስለደጃችን ብናውቅ፣ ስለ ራሳችን ብንመረምር ደስ ስለሚለኝ ነው ደስ ስለሚለኝ ብቻም ሳይሆን ትክክለኛውም መንገድ ስለሆነ ነው……..

ሌላው ደግሞ ባህላችንን ሳናፍርበት መኖር ለምሳሌ ባህል ስንል አለባበስን አነጋገርን አመትባል አከባበርን ፣ አጨፋፈርን አበላልንና አጠጣጥን ሁሉ ይጨምራል ፣ ……ቋንቋችንንም ከሌላው ሀገር ቋንቋ ጋር ሳንበርዝ ጥርት አርገን ማወቅና ማውጋት ….በተለይ ስለ ቋንቋ ሲነሳ ብዙ ጊዜ እንደተባለው……እንግሊዝኛ ማውራት በቃ የስልጣኔ ምልክት ከመሆኑም በዘለለ አዋቂ ነው ብለን የሆነ ሰውን ለመጠርጠር እንግሊዝኛ መናገር መቻል አለበት…..እንግሊኛን ማወቅ አሁንም ነውሩ አይታየኝም ነገር ግን ….ነውር የሆነው፡-

አማርኛ ተናጋሪ ወይንም ሀበሻ ኢትዮጲያዊን ሰብስበን በየመሀሉ እንግሊዝኛ ጣልቃ ያስገባን ስንናገር ነው ፣ እንግሊዝኛን ማወቅ ብቻ የእውቀት  መለኪያ አድርገን ስንቀበል ነው ፣ መላ ሀገር በሚከታተለው የቴሌቪዥን መስኮት የሚለቀቅን ሙዚቃ በእንግሊዝኛ በርዞ ሲቀርብ….ኢትዮጵኛ ባልሆነ አነጋገርና ልሳን ሲቀርብ ነው ፣ የራሳችን ብሄራዊ ቋንቋ እያለን በስልኮቻችን መልዕክት በእንግሊዝኛ ስንለዋወጥ ነው ፣ የተለያየሁ ብሄራዊ ጉዳዮችን ለምሳሌ….ከ EBC እራሱ ብንነሳ ኢ ቢ ሲ ምንኛ ነው….. EBC እሚለውን ትርጉም በአማርኛ መተርጎም አልተቻለም ወይ? ፣

የኢትዮጲያ ቴሌኮሙኒኬሽን ኮርፖሬሽን ማለትስ ምንድን ነው ? ፣ ሌሎችም እጅግ በጣም ለቁጥር የሚያታክቱ ማስታወቂያዎችን ፣ የሆቴል ስሞችን ፣ የንግድ ስሞችን ፣ የትምህርት ቤት የመስጊድ የቤተ ክርስቲያን ስሞችን ፣ የሆስፒታል ስሞችን ፣ የማሰልጠኛና የምርምር ቦታዎች ስሞችን በእንግሊዝኛ ስንጠቀም ነው እንግሊዝኛ ነውር የሚሆነው ፣……..ምክኒያቱም እኛ ኢትዮጲያዊ እንጂ እንግሊዛዊ አይደለንማ…እንዴት ነው ነገሩ….፣ .ምንም አስከዳጅና አስቸጋሪ ሁኔታ በሌለበት ቀድሞ እንግሊዝኛ ስም መለጠፍ ፣ ኢትዮጲያዊን ለሚያስተናግዱበት መስሪያ ቤት ወይንም ት/ቤት ወይንም ሆስፒታል ወይንም ሆቴል በእንግሊዝኛ ቋንቋ ማውጋት ምን ይሉታል……..?

ሌላው እና ወሳኙ ደግሞ …ንባብና ውይይት ነው….ይሄን ሁሉ የማንነታችንን እጦት ሊገነባልን የሚችለው ንባብ ነው…..እራሳችንን በእውቀት ለማነፅ ሰው በመሆናችን ብቻ ማንበብ ግድ ነው አለቀ…..ከዛ ያነበብነውን ነገር መወያየትና ማጋራት…......ቆይ ዝምታ የኛ ሀገር ባህል ነው ያለው ማነው እረ? ……

ሁለት አይነት ተረት አለን እኮ ስለ ንግግር…እንደየ አስፈላጊነቱ እንድንቀሳቀስ ለምሳሌ፡ ….‹‹ዝም ባለ አፍ ዝንብ አይገባበትም›› እና ‹‹ካለመናገር ደጃዝማችነት ይቀራል›› ………..

አሁን ዝንብ እንዳይገባብን እየከለከልን ደጃዝማችነቱ ሳይሆን እሱስ ሲያምረን ይቅር…መቸም!!….ካነበብነውና በምንኖረው ጉዳይ ላይ መወያየቱ ማውራቱ ሀሳብ መካፈሉ እንዳይቀር መነጋገር ግድ ነው ….ደግሞም እኮ ከፖለቲካ ውጭ መነጋገር የተፈቀደ ይመስለኛል አኛ ሀገር …..እ……አይደለም እንዴ ? ቅቅቅ!…….

አሁን አሁን በተለይ አዲስ አበባ ላለነው…..እድሜ ለሰልፍ…እንጂ …....ለታክሲ ፣ ለዳቦ ፣ ለነዳጅ ፣ ለዘይት ፣ ለስኳር ፣ ስራ ለመወዳደር ብዙ ብዙ ሌሎችም ያልጠቀሱ ሰልፎች ከብዙ ሰአት በላይ እንቆማለን……ክፍለ ሀገርም ብንሄድ….ብዙ አይነት የመገናኛ እና የመሰባሰቢያ መንገዶችና አጋጣሚዎች አሉ ….ታዲያ …..በዚህ ሁሉ ሰልፍ እና መሰባሰብ ላይ ህዝቡን ስታዩት የተኳረፈ ይመስላል….የማይተዋወቅ የተለያየ ሀገር ዜጋ ይመስላል …..አንድ የሆነ አንድ እሚያደርገን ብዙ እሚያወያዩን ጉዳዮች እያሉ……ገና እንዲህ ባወራስ ፖለቲካ ነው ብሎ ሰው ወደ ሌላ አተያይ ቢቀይረውስ…. አይነት…..ፍራቻ አጥሮን አንድ ላይ ሁነን ተለያይተናል……..በጣም ተራርቀናል እረ………

ያለፈው ትውልድ በተለይ የተማረ እሚባለው ትውልድ ያነብ ነበረ…..ይነጋገር ይወያይ ነበረ…….በራሱ ቋንቋና አልባሳት ይቅርና በክላሹና በመድፉ ይኮራ ይጀነን ነበረ………ኢትዮጲያዊነት ደስ ይለው ነበረ………ስለዚህ ነበረ ነበረ ነበረ…..እያልን ነበረን እየደገምን ከምንኖር……እኛው በኛው እራሳችንን መውደድና መተሳሰር ማንነታችንን ከፈረንጅ አስበልጠን መውደድ ….እሩቃችን አይመስለኝም…….

በአጠቃላይ እጦታችን ፍቅርና አንድነት ነው ፣ ማንነትን አለማክበርና እራሳችንን ጭምር ንቀን ነጭን ማምለክ ነው ፣ በራስ ነገር ያለመኩራትና ስለ ራስ ለማወቅም አለመፈለግ ነው ….ምንም ሳንሞክረው ስለ ራሳችን ጉዳይ ያተኮረ እውቀትን መሰልቸትና መናቅ ነው……….ሲመስለኝ ታዲያ የዚህ በሽታችን ሀኪምና ሆስፒታል እኛው ራሳችን ነን፡፡

The Science of Dreams and Why We Have Nightmares

http://www.brainpickings.org/2013/10/16/the-science-of-dreams-and-why-we-have-nightmares/

by Maria Popova

The psychology of our built-in nocturnal therapy.

“The interpretation of dreams is the royal road to a knowledge of the unconscious activities of the mind,” Freud argued in his influential treatiseThe Interpretation of Dreams in 1900. “The earth is heavy and opaque without dreams,” Anaïs Nin wrote in her diary in 1940. “In the olden days, people believed that our dreams were full of clues about the future,” Alain de Botton told a little kid who wanted to know about dreaming. But what, exactly, are dreams and why do we have them? Modern psychology has given us a fair amount of insight on the creative purpose of daydreaming, but — aside from Rosalind Cartwright’s compelling research on how dreams and REM sleep mediate our negative emotions — the study of dreams has largely stagnated since Freud’s day.

In Dreamland: Adventures in the Strange Science of Sleep (public library) — one of the best science books of 2012, exploring what happens while you sleep and how it affects your every waking moment, which also gave us this fascinating read on sleep and the teenage brain — David K. Randall traces psychologists’ evolving understanding of why we dream.

Freud’s theories — premised on the idea that the symbolism of dreams encoded the dreamer’s subconscious desires and concerns, often of a sexual nature — were systematically challenged and dismissed over the course of the 20th century, but without much of a viable alternative theory. It wasn’t until Calvin Hall, a psychology professor at Case Western Reserve University, set out to record and catalog people’s dreams in the 1950s that glimmers of illumination began piercing the darkness shrouding this psychological mystery. Randall writes of Hall’s empirical findings, which came diametrically opposed to Freud’s theories:

By the time [Hall] died in 1985, Hall had synopses of more than fifty thousand dreams from people of all age groups and nationalities. From this large database, he created a coding system that essentially treated each dream like it was a short story. He recorded, among other things, the dream’s setting, its number of characters and their genders, any dialogue, and whether what happened in the dream was pleasant or frightening. He also noted basics about each dreamer as well, such as age, gender, and where the person lived.

Hall introduced the world of dream interpretation to the world of data. He pored through his dream collection, bringing numbers and statistical rigor into a field that had been split into two extremes. He tested what was the most likely outcome of, say, dreaming about work. Would the dreamer be happy? Angry? And would the story hew close to reality or would the people in the dream act strange and out of character? If there were predictable outcomes, then maybe dreams followed some kind of pattern. Maybe they even mattered.

Hall’s conclusion was the opposite of Freud’s: Far from being full of hidden symbols, most dreams were remarkably straightforward and predictable. Dream plots were consistent enough that, just by knowing the cast of characters in a dream, Hall could forecast what would happen with surprising accuracy. A dream featuring a man whom the dreamer doesn’t know in real life, for instance, almost always entails a plot in which the stranger is aggressive. Adults tend to dream of other people they know, while kids usually dream of animals. About three out of every four characters in a man’s dream will be other men, while women tend to encounter an equal number of males and females. Most dreams take place in the dreamers’ homes or offices and, if they have to go somewhere, they drive cars or walk there. And not surprisingly, college students dream about sex more often than middle-aged adults.

In other words, he found that dreams are far from surreal wonderlands where our imaginations roam wildly — rather, they are explorations of our mundane concerns, recast in a light only slightly removed from reality.

And yet theories continue to differ. Ernest Hartmann, a professor at the Tufts University School of Medicine, studies the content of dreams and how it relates to their function:

Hartmann sees dreams as a form of built-in nocturnal therapy. In dreams, he says, the mind takes what is new or bothersome and blends it into what the brain already knows, making the new information seem less novel or threatening. … Hartmann argues that the life of early man was filled with the kind of traumas — watching friends gored by animals with sharp tusks or fall through holes in the ice and drown, just to give you two possibilities — that few people experience today. Those who were able to regain their emotional balance after living through a traumatic event were more likely to survive over the long run than those who dwelled on the negative.

As evidence of his theory, Hartmann points to the fact that the mind has a tendency to replay scary or harrowing experiences in dreams almost exactly as they happened in real life for several nights after the event. … For some people, however, the brain gets stuck replaying traumas, like a band that only knows one song. When the brain fails to set aside the event in its long-term memory — a move that researchers see as a sign that the emotional system has come to accept what happened and can now put it into perspective — a person may experience recurring nightmares, which is one of the hallmarks of post-traumatic stress disorder.

Grim as this may sound, however, let’s not forget that dreams also help us do the very opposite — they allow our brains to digest and regulate negative emotions. And, if all else fails, there’s always the option of training yourself to control your dreams.

Dreamland remains a must-read in its entirety. Complement it with the science of internal time.

Public domain images via Flickr Commons

Donating = Loving

Bringing you (ad-free) Brain Pickings takes hundreds of hours each month. If you find any joy and stimulation here, please consider becoming a Supporting Member with a recurring monthly donation of your choosing, between a cup of tea and a good dinner:

THE RELATIONSHIP OF PHILOSOPHY AND ART IN PLATO’S REPUBLIC

BY

TEJAS SRINIVAS

A poet is an airy thing, winged and holy, and he is not

able to make poetry until he becomes inspired and

goes out of his mind and his intellect is no longer in

him. (Plato Ion 534b)

In the Republic, Plato voices his ambivalence toward poetry and poesis in general.1 Plato admires art for its great inspirational power, but at the same time detests it because its creator has “no grasp of the truth” (Plato Republic trans. Grube 600e). He states that the artist produces an insubstantial “imitation” of objects in the sensible world that are themselves less real than the forms, which comprise reality itself (Plato Republic trans. Grube 598b). Further, he argues that the appeal of poesis stems solely from its ability to arouse the emotions by “gratifying the irrational,” appetitive part of the soul while “destroy[ing] the rational” part (Plato Republic

trans. Grube 605 b-c, 605b). Consequently, poesis is psychologically damaging in its subversion of reason (Plato Republic trans. Grube 441e). The vehemence of Plato’s attack results from his desire to supplant art with philosophy as the major source of education in Athenian society. Poesis itself, in fact, has the same advantages and disadvantages as philosophy. Many of Plato’s charges against poesis apply to philosophy itself and his own methods of writing philosophy. Just as the enchanting rhythms and captivating images of poesis may seduce an audience with their beauty, so too may the tight syllogisms and authoritative pronouncements in the dialectic of philosophy may elicit emotional response. It is unfair and, moreover, erroneous for Plato to conceive of poesis as exclusive of rationality, and similarly, of philosophy as independent of the faculty of emotion. Philosophy is a form of art, for the medium through which it operates, speech, is imitation, and art is, by Plato’s definition, imitation.

It follows that a philosopher is an imitator whose representation of reality is limited by the extent to which words approximate an object, and further, the approximation of the object to the reality of the forms. Conversely, poesis is a form of philosophy, for its comprehension too involves intellectual contemplation and an active use of the consciousness. Through thoughtful reflection, both philosophy and art are capable of evoking knowledge of the forms.